domingo, diciembre 25, 2005

Agndofa ...

Hið eina sanna ljós...
...ljósið er skín frá þér,
mætir ljúfum meyjarfaðmi.
Hinn eini sanni rómur...
...röddin hvíslar að mér,
ástaratlot í sál, trú, von og tár.

Man situr agndofa af ást...
...ástarfræ greypt í tifandi hjartað,
hugur geisar um ótalin lönd.
Maður styrkur sem stál...
...stelur stúlkuhjarta, færir blómavönd,
tónaflóð fyllir hjörtu elskenda.

Þau eru ástfangin...er á meðan er!

3 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Vá hvað þú hlýtur að vera ástfangin!

27 diciembre, 2005 10:37  
Blogger Zórdís said...

Erum við ekki öll ástfangin, bara mismikið!

27 diciembre, 2005 11:20  
Anonymous Anónimo said...

Fallegt :)

29 diciembre, 2005 07:55  

Publicar un comentario

<< Home