Kuldaboli stígur dans.

Smá hrollur hríslast um iðilfagran kroppinn sem situr í náttkjólnum að dudda sér inn í laugardag til lukku. Í dag var risið úr rekkju rétt fyrir 0800 og nokkur pensilför tekin.

Það er óhætt að segja að sköpun islands jarðar hafi ótrúlegan mátt því mig langar varla út úr húsi, ég þessi úthverfa manneskja er orðin sjálfri mér næg og jafnvel haldin félagsfóbíu og að hluta til innhverf. Séra Jón, varaði ekki við þessu.

Ég hleð upp málverkum sem fara hvergi .... eru hjá mér eins og bæði börnin mín. Er BARA nokkuð dugleg að koma efni á blað. Það er gott að koma til Íslands og betra ef tilefnið hefði verið gleðilegra en andlát afa míns. Við megum samt ekki einblína á hlutina heldur læra af þeim og lifa með þeim.

Ég sé greinar blakta fyrir framan litla skrifstofuherbergið í Eyjahrauninu og heyri raddir barnanna í stofunni. Sennilega ekki margir á stjá og kyrrðin fyllir ástarþrána! Ektamaðurinn hringdi í okkur í gær og þegar heimsálfur skilja að þá finnur maður fyrir hvað við erum lítil án hvors annars! Það er vissulega gott að elska eins og Bubbi söng um árið og ég tek undir þau orð og óska ykkur lukkulegs laugardags á landinu kalda!