Á hæsta tindi ....

..... berfætt á bláköldum tindi, útsýni yfir höfin sjö og sálirnar sem svífa sem gæslumenn landsins.

.... angúrusokkar í vasanum því tærnar eru kaldar, tærnar eru næstum því dottnar af. God, það væri nú eitthvað að vera tásulaus. Ekkert jafnvægi, engin stöðugleiki og ekki hægt að pikka tábakkið sem myndast á milli tánni.

Tábjakk er best að þvo með fótabaði, bera svo gott krem og helst fá nuddara í verkefni þess að nudda úr manni þreytuna. Muna svo bara að þurrka vel svo ekki myndist sveppir. Ullabjakk.

Gott að vera berfættur í flæðamálinu, busla og bora tánum í sandinn.

Í kvöld hef ég fjallað um tær en langaði að skrifa um eyru. Eyrun sem heyra og eyrun sem heyra ekkert.

Á morgun mun ég fjalla um eyrun og mikilvægi þess að eiga húfur sem ná niður fyrir eyru sem minnir mig á eyrnahlífarnar sem voru hvað vinsælastar þegar Zyrnirosin var ogguminni.

Af einni baun vaxa stórar jurtir sem greiða leið margra......Svo eru það eyrun á morgun. Og svo í lokin þá er ekkert verra en að finna vonda tásulykt, lykt af tásum sem má líkja við 10 skítugar sleipar tuskur. Kann gott ráð við tásufýlu, hreinlega stórkostlegt.

Leyniuppskrift sem verður gefin upp í síma. Call me!